Szczegóły

Utworzono: piątek, 28, sierpień 2015

autor tekstu

18 czerwca 2015r. Sąd Najwyższy wydał wyrok w sprawie ze skargi kasacyjnej PZD od orzeczenia Sądu Apelacyjnego w Krakowie w sprawie dotyczącej roszczeń z tytułu bezumownego korzystania za tereny ROD Wrzos i Kalina w Krakowie. W orzeczeniu tym SN w pełni poparł stanowisko Związku i uchylił wyrok w części zasądzającej od PZD przeszło 600 tys. zł. Sprawa będzie ponownie rozpatrywana przez Sąd w Krakowie.

Choć wyrok zapadł w czerwcu, jego pisemne uzasadnienie ukazało się dopiero w sierpniu. Z jego treści wynika, iż SN potrzymał wcześniejszą linię orzeczniczą, w której stwierdził, iż PZD jest legitymowany biernie w sprawie o zapłatę wyłącznie w stosunku terenów wspólnych w ROD. Jednak równie istotne są inne aspekty sprawy, na które uwagę zwrócił SN.

Z wyroku wynika, że SN stanął na stanowisku – skądinąd od dawna podnoszonym przez PZD, ale niestety dotychczas nie uwzględnianym przez sądy – że w przypadku terenów ROD utworzonych przed 1981r. i przekazanych ustawą z 6 maja 1981r. o pracowniczych ogrodach działkowych pod zarząd powołanego w tym roku PZD, Związek występuje w charakterze posiadacza w dobrej wierze. Trzeba bowiem pamiętać, że w chwili przejmowania terenów przez PZD, jako właściciel nieruchomości występował bowiem Skarb Państwa, a przejmując ogród Związek realizował jedynie zapisy ustawy, która nie tylko dawała mu prawo, ale wręcz obowiązek, dalszego prowadzenia ogrodu.

Niezmiernie istotną jest również kolejna kwestia, w której SN wprost podzielił stanowisko PZD. Mianowie, dotychczas sądy ignorowały argument podnoszony przez PZD, że zgodnie z art. 224 § 2 KC, momentem, od którego można przypisać PZD obowiązek zapłaty za bezumowne korzystanie z nieruchomości zajmowanej przez ROD, jest chwila zawiadomienia go o wytoczeniu powództwo o wydanie nieruchomości.

Jest to o tyle ważne, że dotychczas sądy niższej instancji pomijały zapisy art. 224 § 2 KC. Skutkowało to bardzo niekorzystnymi dla organizacji działkowców orzeczeniami. Osoby, które odzyskiwały prawa do nieruchomości zajmowanej przez ROD, np. w wyniku unieważnienia wywłaszczenia, bardzo często przez lata nie podejmowały żadnych działań, w których negowałyby dalsze funkcjonowanie ROD. Pomimo tej biernej postawy potrafiły po kilku latach wystąpić wobec PZD z pozwem o wynagrodzenie za bezumowne korzystanie z nieruchomości, obejmując żądaniem okres wielu lat wstecz. Choć żądanie takie wydawać by się mogło w sposób oczywisty sprzeczne z art. 224 § 2 KC, sądy wielokrotnie uwzględniały pozwy i orzekały na niekorzyść stowarzyszenia działkowców. Należy mieć nadziej, że stanowisko zajęte przez Sąd Najwyższy zakończy ten kierunek orzekania, i w przyszłości sądy zaprzestaną obciążać PZD skutkami takich bezzasadnych roszczeń.

BP